Część 6

Wyszłam z kawiarni. Zauważyłam po drugiej stronie księgarnie. Aby do niej dotrzeć musiałam przejść przez pasy. Światło powoli zmieniło się na żółte, ruszyłam biegiem, aby zdążyć przejść. Jednak jedna książka z reklamówki zrobiła dużą dziurę i wszyscy wypadło. Jak na złość to wszystko wydarzyło się na środku ulicy. Samochody zaczęły trąbić, abym się ruszyła. Spaliłam się ze wstydu, ale zdążyłam w pół minuty wszystko zebrać.

- Kupiłaś wszystko? - spytała mama z kuchni przygotowując kolację, gdy usłyszała zatrzaskujące drzwi.

- Nie. - powiedziałam zła.

- Co się stało?

Położyłam na stół dziurawą reklamówkę, w której były nowe, brudne książki. Mama najwyraźniej doznała szoku.

- Co ty z nimi zrobiłaś?

Westchnęłam ciężko, wzięłam książki i poszłam do pokoju.

,,Te wakacje bardzo szybko zleciały, kupowanie książek to istny koszmar... Upokorzenie na środku ulicy z rozrzuconymi, nowymi książkami." - napisałam na swoim blogu.

Dostałam smsa... Od Krzyśka i Piotrka.

,,Zaraz do ciebie wpadnę ;) " - napisał Piotrek.

,,Skończyłem pracę, mogę do ciebie przyjść? :D" - napisał Krzysiek.

Przeraziłam się tymi smsami... Dwóch chłopaków chce do mnie przyjść. Zaraz zemdleję. Piotrek nic nie wie o Krzyśku, a Krzysiek nic nie wie o Piotrku. Przecież nie mogę im obu odmówić spotkania. Z obydwoma chciałabym się bardzo zobaczyć. Dobra, jakoś to będzie.

- Cześć... - do pokoju wszedł Piotrek.

- Hej.

Piotrek zza pleców wyciągnął wielki bukiet róż. Zarumieniłam się lekko.

- Z jakiej to okazji? - spytałam cała zaczerwieniona na twarzy.

- Nie było żadnej... Tak po prostu. - lekko się do mnie zbliżył. Niemal doszło do naszego pierwszego pocałunku, przerwało nam pukanie do drzwi.

- Proszę. - powiedziałam.

Do pokoju wszedł Krzysiek.

- Witam... - spojrzał na mnie a po chwili na Piotrka. - Kto to jest?

- To jest Piotrek. - zapoznałam Krzyśkowi Piotrka.

- Hej. Jestem Krzysiek. - po tym spojrzał na mnie i wręczył mi cudowny kolorowy bukiet kwiatów.

- Dziękuję.

Zauważyłam u Piotrka ogromne zdziwienie oraz złość.

- Co to ma znaczyć? - popatrzył mu prosto w oczy.

- Co masz na myśli? - odpowiedział pytaniem Krzysiek.

- Asia... Kto to w ogóle jest?

- Spokojnie Piotrek... Poznaliśmy się niedawno dzięki Emilii.- powiedziałam. - to tylko kolega - dodałam ciszej.

Uspokoił się. Poszłam szybko do kuchni po coś do przegryzienia i picia. Gdy już ledwo co otworzyłam drzwi usłyszałam jak wymieniali się ostrymi słowami na swój temat.

- Spokój! Co to ma znaczyć? Chciałam z wami jakoś spędzić czas, a wy wyżeracie sobie oczy. Jak to tak ma wyglądać to ja was żegnam. - powiedziałam cała rozwścieczona.

Wyszli.

Mogłam darować sobie te słowa. Muszę ich przy najbliższej okazji przeprosić. Zawsze tak mam, że najpierw robię, później myślę.

______________________________________

Są już wakacje, więc będzie więcej części. Jeżeli ktoś pierwszy raz wszedł na tego bloga zapraszam do przeczytania wszystkich części ;p